Kiekeboe en Urbanus ruilen huizen

Het is vandaag een meer dan historische dag voor het tekenverhaal in uw krant. Naast de start van de voorpublicatie van dé Vlaamse eeuwfeesstrip bij uitstek "Kiekebanus", staat de familie Kiekeboe voor het eerst ook in vierkleurendruk in ons dagblad. We trokken naar het landelijke Tollembeek voor een ontmoeting met Urbanus, Willy Linthout en Robert Merhottein, de geestelijke vader van Kiekeboe.

"Het hing al een tijdje in de lucht om samen ooit eens iets te produceren", steekt Urbanus van wal. "Toch hebben de vriendentekenaars Robert en Willy er wat vitesse moeten insteken om het boek af te krijgen. Het zou immers wat lullig overkomen om net na honderd jaar strips te komen aandraven met het album."

"Het idee voor een confrontatie van Kiekeboe met Urbanus is zeker al tien jaar oud", stelt Merho. "Maar door een samenloop van omstandigheden was het er nog nooit van gekomen. Tot we vorig jaar de koppen bij elkaar staken en een concrete datum vastlegden."

Het populaire huizenruilsysteem tijdens de vakantieperiodes vormt het basisgegeven van het Kiekebanusalbum. Als Urbanus in de keuzefolder Fanny bij haar ouderlijke woning ziet, is hij totaal van slag. Hij slaagt in zijn opzet om zijn familie in het Kiekeboehuis te loodsen, terwijl de Kiekeboes in zijn Tollembeeks krot belanden. Meteen de start van doldwaze toestanden...

"De twee tekenstijlen zijn zo verschillend dat ze tegenover elkaar een heel tof contrast geven", weet Merho. "Ik kreeg onlangs een opmerking van een Nederlander, die me zei dat elk plaatje een cultuurshot is. En dat is nu net het plezante. Lagen die twee dichter bij elkaar, dan kreeg je niet het komische effect zoals het er nu wel in zit."

"De werkwijze was voor mij totaal nieuw", bekent Merho. "Ik ben gewend om alles alleen te doen. Maar de samenwerking van ons drieën viel enorm mee. Meestal begon ik de platen te voorzien van het Kiekeboegedeelte. Daarna trokken de tekeningen richting Lokeren."

"We zijn steeds consequent elk ons eigen ding blijven doen. Dat werd zelfs zover doorgedreven dat de inkter van Willy, na het afwerken van de een plaat, enkele zijn deel uitgomde. Ik kreeg dus half uitgegomde tekeningen terug", lacht Merho. "Het strafste wat er in voorkomt, is ongetwijfeld de figuur die we beiden half tekenden", gaat Willy verder. "En die spreekt dan ook met halve tekstballonnen die à la Kiekeboe of à la Urbanus worden geschreven."

Faxtoestel
"Maar zo'n samenwerking leidt soms ook tot problemen. Zo komt er op een gegeven moment een droomscène in voor waarbij Fanny Urbanus kust op een onbewoond eiland. Maar hoe moet je dat gaan tekenen als Willy in Lokeren zit en ikzelf bij mij thuis in Zoersel?", vraagt Merho zich af. "Dan kan enkel het faxtoestel voor enig soelaas zorgen..."

Op onze slotvraag of "Kiekebanus" een éénmalig project zal blijven, knikken de drie auteurs instemmend. "Dit album is een gimmick waarvan het effect van het tegen elkaar uitspelen van de figuren uitgewerkt is als je het nog eens herhaalt."
(Het Laatste Nieuws 17 Oktober 1996)